ostry dźwięk

См. также в других словарях:

• piszczałka — ż III, CMs. piszczałkałce; lm D. piszczałkałek 1. «dęty instrument muzyczny w postaci długiej, wąskiej rurki z otworami z boku, służącymi do zmieniania wysokości dźwięku» Gliniane, wierzbowe piszczałki. Metalowa piszczałka. Wysoki, ostry dźwięk… …   Słownik języka polskiego

• zatrzeszczeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}trzeszczeć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zatrzeszczeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIa, zatrzeszczećczy, zatrzeszczećczał {{/stl 8}}{{stl 7}} zacząć trzeszczeć,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• piszczeć — ndk VIIb, piszczećczę, piszczećczysz, piszcz, piszczećczał, piszczećczeli pisnąć dk Va, piszczećnę, piśniesz, piśnij, piszczećnął, piszczećnęła, piszczećnęli, piszczećnąwszy 1. «wydawać ostry, cienki, przenikliwy głos, dźwięk; odzywać się… …   Słownik języka polskiego

• zapiszczeć — dk VIIb, zapiszczećczę, zapiszczećczysz, zapiszczećpiszcz, zapiszczećczał, zapiszczećczeli 1. «wydać ostry, cienki, przenikliwy głos, dźwięk, odezwać się piskliwym głosem, wydać pisk» Kot, pies zapiszczał. Chłopiec zapiszczał przeraźliwie.… …   Słownik języka polskiego

• ton — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. tonnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}fiz. muz. {{/stl 8}}{{stl 7}} dźwięk towarzyszący drganiom akustycznym o tej samej częstotliwości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tony… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gwizd — m IV, D. u, Ms. gwiździe; lm M. y 1. «ostry, wysoki dźwięk powstający przy szybkim ruchu powietrza przepuszczanego przez wąski otwór lub przecinanego czymś, wytwarzany za pomocą rurkowato złożonych warg lub specjalnego przyrządu; świst» Donośny,… …   Słownik języka polskiego

• trzask — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} ostry, krótki dźwięk towarzyszący pękaniu czegoś, rozdzieraniu czegoś, wystrzałom z broni palnej, zderzaniu się twardych przedmiotów itp.; łoskot, zgrzyt, huk, hałas : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pisk — m III, D. u, N. piskkiem; lm M. i «cienki, ostry, przenikliwy dźwięk, głos, krzyk» Radosne piski dzieci. Przeraźliwy pisk opon, hamulców. Pisk myszy, szczura, nietoperza. Podniósł się, rozległ się pisk kurcząt, gęsi …   Słownik języka polskiego

• piskliwy — piskliwywi «o głosie, dźwięku, tonie itp.: wysoki, cienki, ostry, przenikliwy, piszczący; wydający taki dźwięk, głos, ton» Piskliwy głos, krzyk, płacz, śmiech. Piskliwe skrzypce. Piskliwa fujarka. Piskliwe dziecko …   Słownik języka polskiego

• poświst — m IV, D. u, Ms. poświstiście; lm M. y 1. «krótki urywany świst; ostry, wysoki dźwięk powstający przy szybkim ruchu strumienia powietrza przechodzącego przez wąski otwór lub przy szybkim przecinaniu powietrza; poświstywanie, gwizd» Daleki poświst… …   Słownik języka polskiego

• ryk — m III, D. u, N. rykkiem; lm M. i 1. «donośny, przeciągły głos wydawany przez niektóre zwierzęta dzikie, np. jelenia, lwa, niedźwiedzia i przez bydło domowe» W puszczy rozległ się ryk jelenia. 2. «ostry, donośny, przeciągły głos, dźwięk, odgłos… …   Słownik języka polskiego